Gisteren kwam ik bij het doorzoeken van mijn archief tot de conclusie dat mijn eerste bosuilen foto’s ergens uit 2008 komen. Sindsdien heb ik elk jaar deze prachtige dieren en vaak ook hun nakomelingen weten vast te leggen. Dit heeft een, al zeg ik het zelf, een leuke verzameling opgeleverd en het leek me wel aardig om deze foto’s samen onder te brengen in één blog. Ik weet zeker dat er ook veel foto’s verloren zijn gegaan door de jaren. Best jammer maar niet anders helaas.

Bij veel foto’s die ik destijds maakte wist ik niet beter of had ik niet beter en, zeker in het begin, was het soms ook een combinatie van deze twee factoren. Alles begon voor mij met het fotograferen van reptielen en amfibieën ruim vijftien jaar geleden nu en daar heb je geen dure telelens voor nodig. Dus toen ik begon met het fotograferen van uilen had ik niet meer dan een eenvoudige 70-300mm lens en een Nikon D5000 tot m’n beschikking. Dat was alles en ik heb beide altijd bewaard. 

Merkwaardig genoeg zijn mijn allereerste uilenfoto’s niet eens de slechtste, dit moet beginnersgeluk zijn geweest. De bovenstaande foto is de oudste uit mijn archief. Twee takkelingen waar mijn oog bij toeval op viel. Deze foto komt uit april 2008.

Over het algemeen valt er niet veel te beleven aan de waarneming van een bosuil. Het zijn nachtdieren en rusten overdag. Met wat geluk kijkt hij je even aan of gaan ze voor korte tijd zichzelf een beetje poetsen maar dat was het dan ook wel. Voor actie hoef je overdag bij bij een bosuil aan niet te kloppen. 

Soms al in november kun je bosuilen horen roepen en baltsen. Eind januari / begin februari beginnen ze met het leggen van de eieren en na grofweg 30 dagen kruipen de jongen uit het ei. Na nog eens 30 dagen verlaten de jongen het nest en luisteren ze de eerste dagen van hun leven naar de naam ‘takkeling’. In deze fase worden ze furieus beschermd door één van de ouders die nooit ver weg is. Soms gewoon erbij zoals op deze foto is te zien. Het is me nooit duidelijk geworden wie van de twee nu deze rol op zich neemt. Misschien wel beide dieren.

De naam ‘takkeling’ duidt op een net uitgevlogen vogel. Niet alleen jonge bosuilen worden zo genoemd dus. Ooit was ik ‘s morgens vroeg op zoek naar drie takkelingen ergens in een bos. Ik had ze wat dagen eerder ook gezien dus moesten er zijn. Diep in gedachte liep ik door het bos heen voortdurend omhoog kijkende naar de boomtoppen. 

Plotseling vlogen vlak voor me de drie takkelingen van de grond op! Mijn hart sloeg zeven slagen over want ze hadden echt gewacht tot ik iets van een meter genaderd was. Ze kunnen dus wel degelijk erg goed vliegen ook al zie je dat er niet meteen vanaf. 

De keuze voor een holte loopt erg uiteen. Soms niet meer dan een holte gewoon ergens in een recht stammetje van een relatief jonge boom en dan weer in een enorm gat in een hele oude beuk. 

Het zijn honkvaste dieren en sommige tref je jaren achtereen aan in dezelfde holte. Soms kan ik aan de vorm van een holte op foto’s van iemand anders al zien om welke uil het gaat en waar de foto is gemaakt.

Door dit honkvast zijn kun je een dier mooi door de seizoenen heen volgen en zo de verschillende kleuren mee pakken. Hoewel ze niet al te spectaculair zijn in hun gedrag overdag zijn het vreselijk fotogenieke dieren. Er zullen dan ook zeker nog vele foto’s volgen in de komende jaren.

 

6 Replies to “Ruim twaalf jaar bosuilen….”

  1. Prachtig en informatief artikel Jan! Mocht u ooit een workshop geven rond het fotograferen van de bosuil ben ik zeker kandidaat. Of volgend jaar rond deze periode samen een dagje op stap gaan
    Ik heb recent het geluk gehad een takkeling te fotograferen in een park gelegen aan de rand van Antwerpen. Prachtige dieren. Nog veel succes!
    Groetjes
    Karin

  2. De takkelingen zien er zo koddig uit met een wat wollig verenkleed.
    De laatste 2 jaar heb ik zelf geen bosuilen meer gefotografeerd, maar als ik er eentje in de buurt zou weten, zou ik hem zeker gaan zoeken, al valt dat ook niet mee. Heb ooit hier in de omgeving staat turen naar een boom waar meerdere gaten zaten, duurde echt lang voordat ik de uil had gevonden. Leuke dieren zijn het, en leuk te lezen dat je ze al zo lang fotografeert.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *