Soms heb ik dat, kan ik niet slapen en pieker ik over de wereld om me heen. En ergens gedurende zo’n slapeloze nacht bedacht ik me dat het, om het aantal damherten te reduceren, slim zou zijn om juist de hindes af te schieten en niet de bokken. Immers, één bok dekt vele hindes maar één hinde kan maar hooguit twee kalfjes per jaar op de wereld zetten.
Het afschieten van hindes heeft dus veel meer effect op het uiteindelijke totale aantal damherten dan dat het afschieten van bokken dat doet. Bij één van mijn bezoekjes aan het duin zag ik veel minder hindes dan in voorgaande jaren en ik was er dus redelijk van overtuigd. De hindes werden afgeschoten om het totaal aantal damherten binnen de perken te houden en de mannen werd gespaard om het attractieve karakter van het gebied te behouden. Commerciële peeps!
Vandaag bleek dat ik er grandioos naast zat. Het is wel degelijk zo dat er uitsluitend hindes worden afgeschoten (geverifieerd) maar er lopen er nog altijd genoeg rond.
Moeder en dochter.
Erg jong zijn de meeste wel.
Rusten in het veel te warme zonnetje midden in oktober.
En natuurlijk moet er gevochten worden. Boys will be boys.
Bushmaster
mooie beelden. Ik hoop deze maand toch nog een keertje wat van de bronst mee te pakken, als het iets beter weer is.
groetjes Ghita