Nou ja, een soort van goed want het blijft merkwaardig om de bronst in een t-shirt te kunnen doen. Voorgaande jaren werd ik geteisterd door weer en wind en vroeg ik me meer dan eens af waar ik mee bezig was. Nu was het een easy walk in the park. Nou ja, misschien ook wel eens lekker.

De herten deden hun ding en deden dat zoals ze dat altijd doen. Veel burlen met veel gevechten en een grote horde bijeen gedreven hindes. Zo nu en dan vind er een paring plaats maar verder is het vooral een kwestie van je laten horen. Als hert uiteraard 🙂

In tegenstelling tot de schijngevechten die ik eerder zag is het nu serieus met heuse winnaars en hele echte verliezers en verwondingen.

Niet elke hinde lijkt gecharmeerd van al dat mannelijke vertoon en zoekt haar heil ergens in het duin.

En tussen dat alles zit ik dan zei de gek. Wel erg lekker om gewoon ergens op een boomstam te genieten van iets van koffie, alles om je heen en alleen jezelf.

En om maar eens aan te tonen wat voor een rare herfst we wel niet hebben de klapeksters die ons landje ook al gevonden hebben. Deze klauwieren komen uit het hoge noorden naar het zuiden wanneer het daar koud begint te worden. En dan serieus koud. Boze tongen beweren dan ook dat ons een koude en lange winter te wachten staat. 

One Reply to “Hoe het dan uiteindelijk toch nog goed kwam….”

  1. mooie foto’s, gaaf hoor die vechtende herten met dat stuivende zand.
    En dan de mooie klapekster, die hoop ik binnenkort nog te zien en te fotograferen.
    groetjes Ghia

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *