Hoe alles dan toch nog goed kwam….

Ik moest vandaag plotseling werken en dus had ik me er al bij neergelegd dat het qua fotografie niets zou worden vandaag… onverwacht was ik veel eerder klaar en, bijna even onverwacht, werd er een zeearend bij mij in de buurt gemeld. Nou ja, in de buurt… 14 kilometer fietsen. Ik wilde ook eerst niet gaan maar bedacht me later toch maar. Het dier zat op een slikplaat en dat was het. Ik fietste om de plas heen maar de afstand bleef groot. Dier zat echt in het midden. Ik gaf me gewonnen en ging in een vogelhut zitten. Na een uur vloog het dier op en cirkelde tot drie keer vlak langs de hut! In de drie rondjes die hij heeft gemaakt maakte ik honderden foto’s. Het was grijs, nevelig en redelijk donker maar ik ben tevreden, meer dan ik had verwacht toen ik vanmorgen opstond in ieder geval. 

Ik heb vaak zeearenden gezien en gefotografeerd maar nog nooit zo dichtbij als vandaag. Twintig tot dertig meter, meer was het niet. Heerlijk.