Ergens in januari, de stille periode zeg maar, ontstond bij mij het idee om eens een fotohut te bezoeken. Nou moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik altijd sceptisch ben geweest als het gaat om een fotohut. Los van al het geknutsel met takken en mos waar ik al niet zo van ben leek het me ook, of beter gezegd juist, voor de dieren niet goed al dat voer op een dienblad. Ze conditioneren op die manier dusdanig dat, zo zegt men, ze hun natuurlijke gedrag kwijt raken. Of het waar is weet ik niet maar ik kan me er wel in vinden denk ik. Zeker op de korte termijn maar of dat ook blijvend is durf ik dan wel weer te betwijfelen. Geen idee dus.
Ik was dus sceptisch en na mijn bezoek ben ik dat helaas nog steeds. Misschien zelfs nog meer. Zoals gezegd maakte in januari met fotomaatje Jan van der Sluis de afspraak om een dergelijke hut te bezoeken. Helaas was Jan behept met een vervelende hoest die weken lang duurde waardoor we uiteindelijk pas gisteren gingen. Hoe alles tot stand kwam kun je hier lezen.
Voor dag en dauw waren we op de locatie aanwezig en na instructies te hebben gekregen van de eigenaar kon het wachten beginnen. Nou ja wachten, al na twee minuten streek er een buizerd neer op een aan een paal gemonteerde dode duif. Ik ben er van overtuigd dat het dier in de bomen heeft zitten wachten. En we waren nog maar net van de verbazing bekomen of de tweede buizerd streek luid roepend neer. Sensatie alom maar ik kwam maar niet van dat stemmetje in mijn achterhoofd af die me vertelde dat dit best gek is. En zo ging het eigenlijk de hele dag door. Er kwamen buizerds (4), haviken (2), een sperwer joog achter een appelvink aan, eekhoorntjes (2) rende achter elkaar aan en appelvinken (10+) leken zo ongeveer overal te zijn. En dan waren er nog tal van andere soorten zangvogels om de hut heen te vinden. Om alles compleet te maken maakte een buizerd grofweg 4 meter voor me aanstalte om een bad te nemen.
Het kan zijn dat ik te lang deze hobby beoefen en teveel heb gezien en het daardoor kunstmatig vind en niet kan waarderen. Ik weet het niet. Begrijp me niet verkeerd, het was een erg leuke en gezellige dag en de manier waarop je met name de vogels ziet is uniek. Het is zeker ook geen dierentuin of zo en alles is nog steeds heel schuw. Een verkeerde beweging met je lens of even hoesten en alles is verdwenen. En mocht je bijvoorbeeld wat willen uitproberen met je lens of camera dan is dit de manier om dat te doen. Maar persoonlijk vind ik het leuk om meegemaakt te hebben maar zie ik het mezelf niet snel nog een keer doen. Maar ach, je moet iets hebben gedaan om er over te kunnen oordelen zullen we maar zeggen.
Deels mee eens, het is een beetje zo niet helemaal onnatuurlijk, maar als je pech hebt en bijna nooit een havik voor je lens hebt is dit een unieke kans om er mooie foto’s van te kunnen maken, zo zie ik het dan maar, en die vogels eten ook andere dingen dan dat voer wat wij daar neer gooien zoals spinnen, vruchten, enz..
Daar heb je zeker een punt Corry, voor iemand die nog nooit een havik voor zijn lens heeft gehad is dit een snelle manier. Misschien zit daar wel een beetje mijn probleem, het gaat te gemakkelijk. En zoals ik al schreef denk ik dat op langere termijn er ook geen nadelig effect zal zijn. Als er niets bij die hut te vinden is zullen ze weer snel overschakelen op natuurlijk gedrag. Maar het spontane en spannende kan ik er niet in terug vinden en dat vind ik jammer.
Ik heb de indruk dat ik je mening volledig deel Jan.
Ook 1x een dagje schuilhut gedaan en moet eerlijk zeggen dat mijn vooroordeel over schuilhutten alleen maar een bevestiging heeft gekregen.
Het hele voeren staat mij tegen.
Pinda’s in kleine kiertjes stoppen etc… brrrrr, niet mijn ding.
Muizen en duiven op paaltjes spijkeren daar gaan mijn haren recht van overeind staan.
Geduld geeft veel meer voldoening dan voeren!
En ook de foto’s zijn dan een stuk mooier.
Wildlifefotografie heeft niets met een schuilhut rond een voerplaats te maken.
Wildlifefotografie doe je ook niet in een dierentuin!
Groet,
Rob Smit
Helemaal mee eens Rob, de voldoening is veel groter als je gewoon lekker op pad gaat. Natuurlijk moet dat wel kunnen en voor sommige mensen zal het dan ook zeker een uitkomst zijn maar gelukkig behoor ik niet tot die groep. Maar wel weer een ervaring wijzer zullen we maar denken.
Gr. Jan
Wel mooie platen Jan!
Dankjewel Piet!
Gr. Jan
Prachtige foto’s Jan, na het lezen van het verhaal in Boeksz en Fotografie, begrijp ik je helemaal.
Voor mij is het niet eenvoudig om de roofvogels zomaar in dd natuur vast te leggen, dus zo af en toe naar een hut vind ik dan ook echt genieten. Je zelf en de tijd verliezen , is echter matig.
Dankjewel Dina!
Tsja, ook dat snap ik wel in een zekere zin. Juist voor mensen die nog niet zo heel lang bezig zijn is zo’n hut een geschenk. Je scoort snel de soorten waar je normaal jaren over zou doen. En juist daar zit nu mijn probleem een beetje. Maar goed, alles is gezegd 🙂
Gr. Jan
Hoi Jan, mooie fotos, ook ik zie graag wat ik tegen kom in de natuur genieten van het avontuur,( ik vind roofvogels fenomenaal)toch ben ik dankbaar van wat ik zien mag, in de tuin/ natuur/ vakanties,h,gr
Dankjewel voor je reactie Coby!
Zeker, we mogen zeker dankbaar zijn voor alles om ons heen. Dankbaar en vooral zuinig 😉
Gr. Jan