Autoloos leven…

Op 6 januari reed ik mijn auto total loss zoals als dat dan heet. De schade is dan groter dan de waarde. Maar eigenlijk nog beter gezegd, hij werd total loss gereden. Ik stond stil maar door de laaghangende winterzon zag mijn tegenligger me niet en reed vol op me in. Door de lange afhandeling kocht ik niet meteen een andere auto, dubbele lasten en gedoe, en was ik aangewezen op mijn fiets. En omdat het bloed kruipt waar het niet kan gaan begon ik steeds meer mijn fiets te waarderen om mijn hobby te beoefenen en steeds minder een auto te missen. En op een goede dag bedacht ik me dat ik die auto helemaal niet mis. Ja voor de praktische dingen zoals boodschappen maar zeker niet voor mijn hobby. En wat een maand zou moeten duren is inmiddels al zes maanden zo. Zes maanden lang ben ik al autoloos en ik vind het heerlijk. Ik heb bijna veertig jaar auto gereden dus voor mij is dat echt iets bijzonders.

Volgens Google maps woon ik dertien minuten fietsen af van het duin. Dat is duidelijk een gemiddelde want ik doe er zelf iets van negen a tien minuten over. Soms minder. En na die kleine tien minuten fietsen ligt een mooi duinlandschap voor me met heel veel mogelijkheden. Je moet het leren kennen en je moet de plekken zien te vinden en ze je eigen maken. Maar als je dat allemaal eenmaal hebt kan je  jezelf er bijna het hele jaar door prima vermaken. Onderstaande serie foto’s maakte ik in één weekend fietsende door het duin en aangrenzende landgoederen. En het had veel meer kunnen zijn als ik ook de vele tapuiten en andere kleine zangers er in had meegenomen. En dan heb ik het nog niet eens over macrofotografie of het havengebied. En dit alles op een kleine tien minuten van mijn huis. Ik blijf het bijzonder vinden.