Simpelweg geluk…

Geluk kan simpel zijn. Je kijkt naar links in plaats van naar rechts en je kijkt zo een jonge bosuil, ook wel takkeling genoemd, in zijn pluizige snoet. Vandaag had ik dit samen met Jan van der Sluis wel als doel gesteld dus helemaal zo maar uit de lucht vallen deed het ook weer niet maar toch. We fietsten alle bij ons bekende bosuillocaties af wat resulteerde aan het einde van de dag in ruim  dertig kilometer op de teller. Maar nergens konden we jonge bosuilen vinden. Hier en daar een volwassen bosuil maar verder kwam het niet. We kwam iemand tegen die iets wist maar ook daar hadden we geen succes. Weer door het duin en over de landgoederen van Wassenaar terug om nog één keer te kijken. We lopen pratend een zandpad over en ik ontdek één takkeling met daaronder in het groen een ouderdier die de wacht hield. Missie voltooid.