Tenminste, dat hou ik mezelf maar een beetje voor. Net als vorig jaar wilde ik ook dit jaar weer de bronst van de reeën vastleggen. Vorig jaar was het eerste jaar dat ik dat deed en je moet er dan nog echt een beetje in komen. De beste tijden, de beste plekken, de signalen die ze afgeven maar ook gevoelig voor zijn (fliepen), er komt nog best wel wat bij kijken. Als ik mijn foto’s van dit jaar vergelijk met die van vorig jaar dan gaat het me inmiddels een stuk beter af. Kers op de taart was dit jaar wel een dekking waarbij ik het gedrag van de dieren helemaal heb kunnen volgen maar ook het zogende kalf ben ik er blij mee. En natuurlijk de schitterende reebokken in het jacobskruid. Het enige wat nog ontbreekt en dus meteen ook mijn doel is voor volgende jaar zijn twee vechtende bokken. Ik heb het gezien maar er zat te veel groen tussen, dat moet beter kunnen. Maar voor nu ben ik meer dan tevreden met het resultaat.
