Doorgaans doe ik niet heel veel moeite voor een vogel. Het komt op mijn pad of niet. De tijd dat ik heel Nederland door reed voor een soort ligt achter me en ik mijd drukte. Dit was daar net even een uitzondering op. Ik heb het dan over de zeldzame kuifaalscholver. Het diertje werd door diverse mensen gezien en gefotografeerd maar ik was steeds te laat. Of hij was net vertrokken wanneer ik aan kwam of hij kwam wanneer ik net vertrokken was. Het liep niet echt lekker. Ik fietste tijdens de lunch naar de haven, na het eten ‘s avonds, in het weekend, allemaal steeds net niet.
Vandaag kwam daar verandering in. Ik wilde de ruwe zee fotograferen maar deze bleek niet al te ruw ondanks de harde wind. Plan B was dan ook een beetje door de haven rijden en ineens zag ik hem zitten, eindelijk. In deze fase van zijn leven valt hij niet echt op. Hij is kleiner dan een gewone aalscholver en heeft een dunne kleine snavel. Maar het meest herkenbare zijn de gele poten. Een gewone aalscholver heeft gitzwarte poten, deze onmiskenbare gele. Eindelijk gelukt dus, een kuifaalscholver. Het kwam met bakken naar beneden wat de kwaliteit van de foto’s niet echt ten goede kwam maar ik ben er toch zeker blij mee.
