Men neme…
Wanneer je er plezier aan beleeft om languit in de modder en rottende bladeren te liggen dan zal ik de laatste zijn om je dit plezier te ontnemen. Vooral doen, maar dan is deze uitleg niets voor jou. Zoals hier beschreven is mijn manier om springstaartjes te fotograferen op een enigszins creatieve manier wat ik al weer een jaar of zes doe op deze manier. Niet languit op de grond in het bos maar in mijn huis achter mijn werktafel. Ik noem het maar werktafel want om het nu meteen een studio te noemen gaat me ook wat ver maar in principe komt het daar wel op neer. Hoe dan ook, het is in ieder geval een gecontroleerde omgeving waarbinnen ik met licht, kleuren en natuurlijke materialen kleine wereldjes probeer te creëren met de spingstaartjes als hoofdpersoon.
Wat is er voor nodig?
Een transparante bak. Degene die ik gebruik is bedoeld voor het opslaan van groente en ander spul en had oorspronkelijk een afsluitbare deksel. Elke bak is goed zolang hij maar transparant is. Uiteraard kan dit ook een keuze zijn maar een transparante bak zorgt voor een goede belichting vanaf de zijkanten en onderkant.
Een taartplateau. De transparante bak vul ik tot aan de rand met water en dan is het handig als je hem kunt draaien zonder dat al het water er uit valt. Met een taartplateau kan je alles zo draaien dat je er perfect voor komt te zitten.
Verlichting. Ik gebruik diverse soorten verlichting. Allemaal LED, lekker goedkoop en overal verkrijgbaar. Door de werking van een TL lamp kun je deze beter niet gebruiken. Deze lamp schakelt in principe in en uit maar het menselijke oog kan dit door de hoge frequentie niet waarnemen. Een (systeem)camera wel met flikkering en streepvorming als gevolg. LED is dus veruit het beste om te gebruiken. Overigens had ik dit probleem niet jaren geleden met mijn Nikon D500 (spiegelreflex). Maar tegenwoordig met mijn Nikon Z9 (systeemcamera) is het probleem bij TL/PL verlichting zeker daar. Er zijn truukjes voor maar het blijft behelpen. LED is dus verreweg de beste keuze.
Grote plastic box. Doorgaans noemen mensen dit een curverbox maar curver is volgens mij een merk. Je hebt in ieder geval een grote afsluitbare plastic box nodig welke voor een appel en ei verkrijgbaar zijn bij winkels als Xenos of Action.
Catchcups. Springstaartjes zijn tussen de 1 en 2 millimeter. Veel te klein om te hanteren dus, onmogelijk. Middels kleine plastic potjes, ik gebruik lege potjes voor pillen, kan je ze ‘vangen’ en weer daar plaatsen waar je ze hebben wilt. Het vergt allemaal wat oefening maar het is uiteindelijk goed te doen.
Kleuren. Dit is een lastig te beschrijven onderdeel, je kan het namelijk zo gek maken als je zelf wilt. Gekleurd papier, gekleurd doek, plastic tasjes, kerstverlichting, enzovoort. Het voldoet allemaal prima als achtergrond met mooie kleuren en een fraaie bokeh.
En toen?
Je neemt de grote plastic bak mee naar buiten en zoekt naar een ietwat vochtige plek met veel bladeren. Je pakt een paar handen bladeren en deponeert deze in de plastic bak. Probeer de bladeren zo dicht als mogelijk van de grond af te halen. Dat is de plek waar de meeste springstaartjes zich ophouden. Het is lastig te zeggen hoeveel je nodig hebt maar het zal je verbazen hoeveel springstaartjes er in zitten. Ik vul de plastic bak meestal tot de helft, sluit deze af en neem hem mee naar binnen.
Ik zoek wat mooie bladeren. Mooi qua kleur, vorm of textuur. Deze bladeren vormen de basis.
De transparante plastic bak(je) plaats ik op het taartplateau en vul hem tot aan de rand met water. Echt helemaal tot aan de rand zodat het allemaal net niet overloopt waarna ik voorzichtig de bladeren in het water leg. Ook weer een beetje mee oefenen en experimenteren maar uiteindelijk moeten de bladeren een soort eilandje vormen.
Ik neem de grote plastic box op mijn schoot en na wat rommelen door de bladeren heen zie je vanzelf de springstaartjes tegen de wand van de box springen of lopen. Met de catchcup, potje voor pillen dus, zijn ze eenvoudig te vangen en kun je ze op bladeren zetten die in het kleine transparante bakje ronddrijven.
En vanaf hier is het helemaal aan wat je er zelf van wilt maken. Middels het taartplateau kun je alles goed manoeuvreren en door te kiezen voor kleurige achtergronden ontstaan in de foto kleine bijzondere wereldjes met een springstaartje als hoofdpersoon.
Het eindresultaat.
Smaken verschillen en wellicht is die van jou totaal anders. Dit is dan ook hoe ik het graag zie en doe en zeker niet hoe jij het zou moeten doen.
Apparatuur.
Ik gebruik een Nikon Z9 in combinatie met een Nikon AF-S 105mm f/2.8 macro lens. Afhankelijk van het gewenste resultaat maak ik soms ook gebruik van een Raynox DCR-250 voorzet lens. Voor mijn Nikon Z9 had ik een Nikon Z7 mark II en daarvoor weer een Nikon D500 en eigenlijk ging het met elke body prima. De Nikon D500 had wel het voordeel dat hij ook met TL verlichting prima werkte. Voordeel van de Nikon Z9 zijn 45,7 megapixels weer waardoor inzoomen (croppen) beter gaat dan bij een Nikon D500. Maar met wat inspanning kan bovenstaande met iedere camera goed werken.