Door mijn jaren van natuurfotografie heen zijn begraafplaatsen altijd plekken waar je de meest verrassende soorten tegen kan komen. Ik heb er jonge sperwers zien uitvliegen, jonge ransuilen die werden gevoerd en over elkaar buitelende spelende vossenwelpen. Hoewel een begraafplaats een plek is van verdriet en afscheid is vooral ook een bijzonder rustige omgeving uiteraard. Reeën waren echter nieuw voor me. Hier in het duin had ik me wel eens bedacht dat ze zich wellicht te goed zouden doen aan de bloemen die bij de fusilladekruizen worden neergelegd op de Waalsdorpervlakte maar ik heb ze er nooit gezien. Op het Zentralfriedhof in Wenen was dit een ander verhaal. Ik vond veel reeën echt boven op de graven. Soms rustend op een graf en soms tussen de graven doorlopend alsof ze in één ander bos liepen. Heel apart.
