Vroeger maakte ik me minder druk om alles, liet me niet snel uit over iets en ging gewoon een andere kant op. Maar hoe ouder ik word hoe ik meer ik me kan ergeren aan bepaalde mensen en hun handelen en, en dit is zeker anders dan vroeger, spreek ik ze ook gewoon aan op hun gedrag. Niet goedschiks dan maar kwaadschiks, mijn bloed begint gewoon te koken en ik kan er maar weinig aan doen. Het boeit me niet. Ik was altijd wel een soort van opgewonden standje maar naar mate ik ouder wordt lijkt het steeds erger en erger te worden te worden. Leeftijd?

Rosse grutto’s

Soms zeg ik wel eens tegen mezelf ‘je begint een oude chagrijn te worden!’. Zo’n iemand die overal commentaar op heeft en waar ik juist vroeger een enorme hekel aan had. Ik haal dan maar eens diep adem, loop snel door en zeg niets maar mijn bloed kookt op dat moment. En één van die grote ergenissen zijn honden. Nou ja, niet de honden zelf maar hun baasjes. Ik woon praktisch aan het strand (1600 meter volgens Google maps) maar kom er eigenlijk zelden. Niet omdat ik het er niet leuk vind, het is prachtig, maar simpelweg omdat het er veel te druk is met honden. Niet een paar maar werkelijk hele roedels.

Goudplevier

Net wanneer je een mooie afstand tussen jou en een vogel hebt weten op te bouwen komt er weer zo’n natte neus aangerend en kan je weer helemaal opnieuw beginnen. En niet zelden word je er gewoon om uitgelachen en roepen ze iets naar je als ‘zo vliegende vogels, heb je een mooie actie foto ha ha!’. Echt, het haalt het slechtste bij me naar boven. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb mijn hele leven een hond gehad en zou niet zonder kunnen maar mijn hond is mijn hond en daar hoeft iemand anders geen last van te hebben. En terwijk ik dit tik denk ik weer ‘zie je wel, je begint een oude chagrijn te worden! Stop!’.  

Bonte strandlopers

Ik hoop maar dat het iets met ouder worden te maken heeft en het uiteindelijk ook weer zal afnemen. Een soort van fase die vanzelf weer over gaat of zo want dit is niet hoe ik wil dat het is. Niets menselijks is me wat dat betreft vreemd denk ik dan maar.

Alle foto’s op deze pagina zijn gemaakt tijdens een dagje strand met, hoe kan het ook anders, veel honden en hun vervelende eigenaren 🙂 

 

14 Replies to “Hashtag leeftijdsdingetje….”

  1. Ja Jan. Ik herken dit wel en inderdaad … de baasjes, daar ligt het aan. Ik heb baasjes van honden en zelfs zonder honden hard schreeuwend achter vogels, meeuwen in dit geval, zien rennen. Stoer dien voor hun kinderen. Ach ja. Zielig denk ik nu dan maar.

    1. Dankjewel voor je reactie Jan! Niets menselijks is ons dus kennelijk vreemd. Maar ik snap het ook wel weer aan de ene kant, niets is leuker voor een hond dan lekker uitrennen op het strand. Maar man….ze zien jou en het is overduidelijk wat je doet… zo irritant….

  2. Leuke blog, Jan.
    Wees gerust, je bent niet de enige.
    Ik erger me ook steeds meer aan anderen. Heb ook het gevoel dat er wat normvervaging gaande is. En ook ik vraag me regelmatig af of nou zoveel onverdraagzamer wordt…
    Prachtige serie!!
    Groetjes,
    Jacqueline

    1. Gelukkig maar, ik ben niet de enige dus 🙂

      Tenenkrommend soms gewoon maar ja, wat doe je er aan behalve boos kijken en hatelijke opmerkingen maken? Gaat wel weer over, hoop ik…

  3. Hahaha Heerlijk om te lezen Jan,
    Bij mij is het juist andersom.. naarmate ik begin mee te tellen ben ik zachter geworden, (soms)
    Soort van berusting, geen idee, alleen de dingen die me aant hart gaan kunnen me nogal eens laten borrelen zeg maar.
    Prachtige serie foto’s met zachte tinten.
    Verzachten iig je ,soms, “kokend” innerlijk

  4. Allereerst complimenten voor je schitterende foto’s. Veel prachtige vogels die ook nog meewerkten. Tja het hondenverhaal herken ik zo goed, zelf maar al te vaak meegemaakt op het strand. Wandelaars lopen soms ook gewoon tussen jou en de vogels door, waar jij nog de acceptabele afstand houd, stiefelen zij er dwars door heen en alles vliegt op….. Of het met leeftijd te maken heeft weet ik niet, ik ziet wel in de categorie, maar het mij altijd vreselijk boos gemaakt (meestal inwendig) op mensen die zelf of met hun hond de vogels op het strand verjagen. Toch mag je met deze foto oogst wel van een geslaagde dag spreken. Ik ben nu mijn IJmuiden foto’s aan het uitzoeken, een wat teleurstellende dag.

  5. Ik kan me voorstellen dat, als je klaar staat of ligt voor de perfecte foto je bijna ontploft als ze “het” moment verstoren. Soms hebben mensen geen idee wat voor moeite je ervoor hebt moeten doen. Toch is er hoop, want mijn moeder ze altijd dat, hoe ouder hoe rustiger dus daar houd ik me aan vast. Het zijn prachtige foto’s geworden!

Leave a Reply to Jan Koetze Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *