Lang stond hij op mijn verlanglijst, vele jaren eigenlijk wel. De das (Meles meles) dus. Wonende in het westen was het toch iets wat ik eigenlijk wel voor onmogelijk hield. Het zijn nachtdieren wiens lokaties doorgaans geheim worden gehouden en je moet echt tot de ‘locals’ behoren wil je een kans maken. Of goede connecties hebben natuurlijk, dat zal vast ook helpen, maar die heb ik niet in die hoek (denk ik). 

das
Rond 21:30 verschijnen er twee dassen aan de rand van het bos

 

Dit alles veranderde begin augustus. Er verschenen dassenfoto’s op waarneming.nl en social media en ik zag ook dat er voor mij bekende westerlingen waren geweest. Het duurde dan ook niet lang of de eerste gelegenheid diende zich aan om er naar toe te gaan. Het was ergens in het midden van het land en het betrof een groep van zes dassen. Maar Murphy zou Murpy niet zijn als het plan weer bijna meteen in het water viel ook. Het was weliswaar het eerste weekend van mijn vakantie maar ik moest in dat weekend nog wel beschikbaar zijn (consignatie). Ik besloot dus er toch maar van af te zien. Maar lekker zat het me niet, de hele dag niet. En toen ik ergens in de middag rond half vier door Jan van der Sluis werd gebeld kon ik gewoon niet anders. Ik ging mee!

Eenmaal op lokatie was het redelijk zoals ik het me had voorgesteld. Een behoorlijk groot donker bos aan de rand van een verruigd veld. Langs dit veld liep een greppel, een bospad en weer een greppel met daarachter weer een verruigd veld wat toegang verleende tot weer een ander donker bosperceel. Het veld was priveterrein en wij stonden op grofweg 50 meter afstand achter een hek. 

das
De hoge ISO en lage sluitertijd maakt het bijzonder lastig er toch nog wat van de te maken.

 

Ik had mezelf helemaal ingesteld op ergens rond 21:00 / 21:30 en dan zou het qua belichting er op of er onder worden. Mijn camera daar dus ook op ingesteld en op mijn rugzak gelegd. Het wachten begon. En voor de tweede keer die dag sloeg Murphy toe. Rond 20:00 rende er een das met de snelheid van het licht uit het bos het veld over de greppel in. Terwijl ik foto’s maakte draaide ik de sluitertijd omhoog en de diagframa dicht. De ISO had ik op 4000 staan en daar kon ik in die paar seconde die ik had niets meer aan doen. Verkeerde inschatting dus. Maar ik had tenminste wel mijn eerste dassenfoto ook al zat er wat motionblur in.

das
En dan het moment rond 20:00, dit had ik echt niet verwacht zo vroeg en dat is ook wel te zien.

 

Ergens rond 21:00 verdween de zon definitief voor die dag achter de bomen en was het ronduit donker. En wat later zag ik twee kleine dassenkoppen argwanend het veld over kijken om het vervolgens op een lopen te zetten richting de greppel. Inmiddels hebben we het over een ISO van 4000 en een sluitertijd van 1/500s. Natuurlijk kan je er nog vanalles mee doen in de nabewerking maar mooi is anders.

das
De dieren rende het veld over naar de greppel

 

Toch ben ik super blij met deze beleving. Ooit gaat die dag komen dat ik op gepaste afstand vanuit de dekking een burcht tussen de varens kan bekijken en de dassen fotograferen. Maar tot die tijd ben ik uitermate tevreden met dit resultaat en beleving. 

das
Ze komen misschien niet zo over maar dassen zijn bijzonder snelle dieren die hard kunnen rennen

 

Voetnoot: Naar ik heb begrepen is de lokatie inmiddels van waarneming.nl verwijderd en word er door de politie scherp op toegezien dat er geen regels worden overtreden. Een absoluut goede zaak! Wij hebben alles op gepaste afstand bekeken en er zijn geen regels overtreden. Maar als je de verhalen zo hoort dan schaam je jezelf soms om te vertellen dat je aan natuurfotografie doet. 

 

 

 

 

 

6 Replies to “Das ook wat….”

Leave a Reply to Jan Koetze Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *